Wat is er nodig opdat de mens uitgenodigd wordt om als dienaar van God te mogen en kunnen functioneren.
Dit is het laatste boek dat Louis-Claude de Saint-Martin in zijn leven heeft geschreven, een samengaan van zijn theorieën en de beïnvloeding
door Jacob Boeme, zijn tweede leermeester. In dit boek wordt een diepgaande bespreking en uitleg aangetroffen van de inzichten van de Teutoonse Filosoof, haast bij uitstek. Een paar losse stukjes uit dit boek:
Het is zelfs niet heel moeilijk om te erkennen dat wij per abuis de andere wereld de wereld noemen waar wij niet zijn, en dat het deze wereld is, die werkelijk de andere wereld voor ons is.
Want al kunnen twee dingen nauwkeurig bekeken elk van hun kant anders voor elkaar zijn, er is toch tussen beide een prioriteit naar werkelijkheid of naar overeenkomst die noodzaakt om de tweede als anders te beschouwen, vergeleken met de eerste, en niet de eerste als anders, vergeleken met de tweede; omdat wat eerst is, immers een is en geen verschil kan bieden omdat de een niet een vergelijkingspunt heeft dat aan zichzelf voorafgaat; terwijl wat twee is, vóór zich dit punt van vergelijking wel aantreft.
Moge de mens daar zien of hij zich ooit iets kan toestaan dat niet eensgezind in overleg met God is. Jacob Boehme heeft gezegd dat zelfs een verlangen een zonde was. Als een verlangen dat wij niet met God delen, een zonde is, dan is een gedachte die niet van God is, een hinderlaag; een plan dat niet van God is, is een aanval op zijn macht: een woord dat niet van God is, is een inbreuk op zijn rechten; een handeling die niet van God is, is diefstal van zijn universele activiteit; één enkele beweging die niet van God is, is de misdaad uit onvoorzichtige eerzucht.
Want het woord is het Goddelijk verlangen in menselijke zin gepersonifieerd en in werking.